INTRO

El arte de hoy en día se está convirtiendo en arte para unos pocos privilegiados que saben ver allí donde nosotros solo miramos. Ahora surgen las preguntas, ¿para quién hacen el arte?
¿Debemos atender a la ética para establecer unos límites?
¿Debe ser ésta la que concrete finalmente qué es arte y qué no lo es?

miércoles, 27 de abril de 2011

¿Neoconstructivismo?


"Voyná" (Guerra) el grupo de grafiteros rusos más célebre del momento con obras entre otras como dibujar una calavera mediante láser y un enorme foco en el edificio del ejecutivo, y la aquí señalada, compuesta por el dibujo de un pene de 65 metros en el puente de Leténi sobre el río Neva, que llego a permanecer erecto durante 2 horas frente a la antigua sede del FSB (antigua KGB), se proclaman como los nuevos portavoces del pueblo.
Denuncian el abuso de poder, la corrupción mediante sus performances transgresoras, y pese al intento del ministerio de cultura de excluir la obra han sido nominados al premio estatal de innovación.

El lenguaje, los soportes y materiales cambian con el tiempo, pero el continuo intento de romper los límites del arte persiste y persistirá convirtiéndose poco a poco e irónicamente en una tradición artística.
Las obras de Voyná se incluyen dentro del arte urbano un movimiento relativamente joven y como un neoconstructivismo urbano ruso bajo nuestro punto de vista.
El constructivismo ruso, análogo de movimientos contemporáneos como el cubismo, dadaismo, y futurismo rechazaban el arte burgués, la situación sociopolítica de su momento      , los artistas vieron la posibilidad de romper el aislamiento entre arte y masa, datos a comparar con las acciones de Voyná, saltan a la calle a denunciar la política de el ahora en Rusia con un lenguaje actual quizá poco sutil pero si efectivo, capaz de activar el detonador en la sociedad, rompiendo las barreras de forma directa.

En el constructivismo ruso, los artistas fijaban como meta una reconstrucción de la sociedad, cambiar el mundo, Efe Oleg Vorótnikov (fundador de Voyná) afirma que “el objetivo es hacer algo innovador y al mismo tiempo cambiar el mundo. Esta es la revolución artística, un cambio radical en la conciencia de las personas        .
Dos puntos en la historia del arte Ruso, separados en el tiempo, pero fuertemente unidos  en la búsqueda, el mensaje, las intenciones, de nuevo el arte quiere cambiar el mundo y romper barreras, la nueva concepción del espacio …   las analogías entre el actual arte urbano y la vanguardia  y constructivismo en Rusia.   



¿Otra vez?

lunes, 11 de abril de 2011

Ética, estética e contemporaneidade


O feito de que un artísta trascenda, pase a historía ou non, depende ás veces de razóns totalmente lonxanas á súa obra.
Os cadros de Van Gogh ou os carteis de Tolouse Loutrec non son mellores agora do que foron no seu momento. Porén, agora si son amosados en prestixiosos museos ou galerías de arte.
O problema era da sociedade de  aquel período de tempo non demasiado preparada para dita estética. Hai unha grave dicotomía entre  o que se crea e o que se pretende que sexa consumido. É dicir, non é tanto un problema estético se non un desfase conceptual e formal.
Deste xeito, ben pola incapacidade do creador, ou polo desexo dunha sub-élite cultural transgresora, a armonía e a beleza son obviadas e incluso despreciadas.
O mundo da arte, está hoxe en día refuxiado e agochado, en unha suposta “liberdade creativa” e en artistas aparentemente flexibles.
Ainda así, algunhas das obras que podemos topar en museos de arte contemporáneo, fan referencia a moitas outras xa creadas ou mesmo a algunhas fontes copiadas e pegadas de internet. Pois son varios os artistas que se adican a apropiarse de pezas de autores anónimos para beneficiarse e alcanzar unha cume mais prestixiosa.

Así mesmo, lonxe de verse unha evolución positiva nas creacións contemporáneas, os ideais estéticos e artísticos son diluídos. Deixemos entón, que as obras falen por si mesmas.